ابو بصیر گوید: روزى رسول خدا (ص) نشسته بود که امیر مؤمنان علیه السّلام از راه رسید رسول خدا (ص) باو فرمود: همانا در تو نمونهها و شباهتهائى از عیسى بن مریم موجود است، و اگر ترس این نبود که طوائفى از امت من در باره تو بگویند آنچه را نصارى در باره عیسى بن مریم گفتند (که او را خدا دانستند) همانا سخنى در فضیلت تو میگفتم که بهیچ دستهاى از مردم برنخورى (و بر آنها نگذرى) جز آنکه خاک زیر پایت را براى برکت بردارند، (از این سخن رسول خدا (ص) آن دو مرد عرب و هم چنین مغیرة بن شعبة و چند تن از قریش بخشم آمده گفتند: براى عموزادهاش مانندى پیدا نکرد که بدان مثل زند جز عیسى بن مریم.
خداى تعالى این آیه را بر پیغمبرش (ص) نازل فرمود: «و چون بفرزند مریم مثل زده شود اینان در دم (از شنیدن آن) از حق روى بگردانند و گویند آیا خدایان ما بهتر است یا او این مثل را براى تو جز از روى جدل نزنند بلکه آنان قومى پرخاشگرند، عیسى نبود مگر بندهاى که موهبت نبوت را باو دادیم و او را مقتداى پسران اسرائیل قرارش دادیم، و اگر بخواهیم هر آینه از شماها (یعنى از بنى هاشم) فرشتهگانى قرار دهیم که در روى زمین بجاى آنها باشند» (سوره زخرف آیه 57- 60).
حارث بن عمرو فهرى (که در آن انجمن حاضر بود) خشم کرده گفت: «خدایا اگر براستى این مطلب بحق از جانب تو است (که باید بنى هاشم زمامدارى امت را مانند پادشاهان روم یکى پس از دیگرى بارث ببرند) پس سنگى از آسمان بر سر ما فرو بار یا عذابى دردناک بر ما بفرست» (سوره انفال آیه 32).
پس خداوند گفتار حارث بن عمرو را باطلاع آن حضرت رسانید و آیه ذیل نیز (که دنباله همان آیه فوق است) نازل گشت:
«و چنان نیست که خدا عذابشان کند مادامى که تو در میان ایشان هستى، و خدا عذابکننده ایشان نیست تا وقتى که اینان آمرزشخواهى ما کنند».
سپس رسول خدا (ص) باو فرمود: اى پسر عمرو یا توبه کن یا از اینجا کوچ کن؟ گفت: اى محمد آخر چیزى هم از آن قدرتى که در دست دارى براى سایر قریش قرار ده که بنى هاشم تمام منصبها و ارجمندى عرب و عجم را بردهاند!
پیغمبر (ص) به او فرمود: این کارى نیست که در اختیار من باشد بلکه بدست خداى تبارک و تعالى است، گفت: اى محمد دلم بتوبه راضى نمىشود ولى (شقّ دوم سخن تو را اختیار میکنم و) از پیش تو کوچ میکنم، پس مرکب خویش را طلبید و سوار شده براه افتاد و همین که به پشت شهر مدینه رسید سنگى بسر او آمد و سرش را درهم خرد کرد و پس از آن به پیغمبر (ص) وحى رسید: «خواهندهاى عذابى را درخواست کرد که رسیدنى است، براى کافران (بولایت على) که جلوگیر ندارد، از جانب خداى صاحب عروجها» (سوره معارج)
راوى گوید: به امام عرض کردم: قربانت ما این آیه را این گونه نمیخوانیم؟ فرمود: بخدا این گونه جبرئیل آن را بر محمد (ص) نازل فرمود، و بخدا به همین نحو در مصحف فاطمه علیها السّلام ثبت است، رسول خدا (ص) بمنافقانى که در گردش بودند فرمود بنزد رفیقتان بروید که آنچه را خود خواسته بود به نزدش آمد، و خداى عز و جل فرمود: «و خود (این چنین) درخواست انجام کار را خواستند و نومید است هر زورگوى ستیزهجوى» (سوره ابراهیم آیه 15).
کلمات کلیدی: فضائل امیرالمومنین، فضیلت اهل بیت
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
